Tragedia przerywania ciąży

piątek, 11 września 2020

poronienie, aborcja, żałoba, smutek, depresjaOby żadna z nas nigdy nie stanęła przed takim wyborem i obyśmy wszystkie do tego wyboru miały prawo.

Co jakiś czas przez media przetacza się dyskusja dotycząca zaostrzenia ustawy aborcyjnej. Jednocześnie badania pokazują, że kobiety, które z przyczyn zdrowotnych, legalnie, przerwały ciążę, popełniają samobójstwa 3 razy częściej niż te, u których doszło do samoistnego przerwania ciąży oraz 6 razy częściej niż kobiety, które nie straciły ciąży. I bynajmniej nie jest to argument przeciw a dowód na to, że kobiety, które musiały podjąć tak trudną decyzję, są pozostawione same sobie. Bez opieki psychologa, czasem nawet bez wsparcia rodziny.


W całej tej dyskusji o moralności, życiu i empatii zapomniano o tragedii matki i ojca o ogromie emocji, które przeżywają. O strachu, niepewności, bólu i o niewyobrażalnej stracie, która ich dotknęła. Przestrzeń i dyskusja społeczna nie powinna stać się powodem, dla której mieliby odczuwać dodatkowo wstyd czy poczucie winy. Niestety, kobiety przeżywające ten dramat są w tej debacie stygmatyzowane, a w najlepszym wypadku zupełnie pomijane. Pomijane w sprawie, która bezpośrednio ich dotyczy i w tak bolesny sposób dotyka.


Wg danych publikowanych przez Ministerstwo Zdrowia co roku w Polsce wykonywanych jest około 1080 zabiegów terminacji ciąży. Przyczyną zdecydowanej większości z nich (aż 97%) są wyniki badań prenatalnych wskazujące na wysokie prawdopodobieństwo nieuleczalnej choroby zagrażającej życiu lub ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia.


W jednej chwili ogromne szczęście i radość z ciąży zamienia się w lęk o dziecko, strach, niedowierzanie. Kiedy wyniki badań są jednoznaczne i są podstawą do przerwania ciąży, rodzice stają przed niewyobrażalnie trudnym wyborem. Zakończyć ciążę czy urodzić dziecko, które być może umrze zaraz po porodzie? To oni muszą podjąć decyzję i zmierzyć się z jej konsekwencjami.


Zastanawiają się, czy dziecko będzie cierpieć, czy będą mogli je tulić w ramionach, gdy będzie odchodzić. Czy zdołają to zrobić? Jak to przeżyją? I jak przetrwają kolejne 4-5 miesięcy ciąży? Decyzja o jej przerwaniu to decyzja o uchronieniu siebie i swojego dziecka przed bólem — psychicznym i fizycznym.


Mimo to kobiety, które przerwały ciążę, 2 razy częściej cierpią z powodu zaburzeń psychicznych niż kobiety, u których takiego zabiegu nie wykonano. Może się zdarzyć, że nie odnajdą się w codziennym życiu, odczuwają ciągłe poczucie winy, spada ich poczucie wartości, kontrola nad życiem. Pogorszeniu mogą ulec relacje z partnerem oraz ze starszymi dziećmi. U wielu kobiet rozwija się zespół stresu pourazowego.
Potrzebują one wsparcia już w momencie, w którym dowiadują się o wadzie letalnej płodu.

Pomoc psychologiczna powinna trwać przez okres podejmowania decyzji, ale również później, podczas żałoby, którą będą przeżywać. Inaczej niż po samoistnym poronieniu, rodzice, którzy podjęli decyzję o przerwaniu ciąży, borykają się często z powracającymi wątpliwościami oraz poczuciem winy. Wynika to z ogromnego psychicznego obciążenia, jakim jest ich udział w zakończeniu ciąży. To w końcu ich decyzja. Jej podjęcie jest niewyobrażalnie trudne i pozostawia w psychice trwały ślad.

 

Karolina Kwiatoń
pedagog
Stowarzyszenie Psychorada.pl >


Jeśli Ty lub ktokolwiek z Twoich bliskich potrzebujecie pomocy w zakresie radzenia sobie ze stratą dziecka – zapraszamy do bezpłatnego kontaktu e-mail kontakt@psychorada.pl

poronienie, aborcja, żałoba, smutek, depresja



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jak kupować? Wybierz produkt odpowiedni dla Ciebie Podaj nam swoje dane Dokonaj opłaty Aktywacja następuje w ciągu 24 godzin od momentu wpłaty środków

Jeżeli potrzebujesz natychmiastowej pomocy, zadzwoń pod numer alarmowy 112 (Polska) lub udaj się do najbliższej jednostki pogotowia ratunkowego lub policji. Możesz również skorzystać z bezpłatnego kryzysowego telefonu wsparcia. Numer dla dorosłych tel. 116 123 (14:00-22:00), dla młodzieży tel. 116 111 (12:00-02:00). Nasz serwis nie jest przeznaczony dla osób znajdujących się w sytuacji zagrożenia życia.